شاد و خندان باش؛ که تعریف حقیقی دینداری همین است
و فقط غمگین بودن گناه است و شاد بودن پرهیزگاریست.
هرکس غمگین باشد، باعث غم انسانهای دیگر می شود...
مردم هم فرد غمگین را بدلیل وفور انرژیهای منفی اش نمی توانند دوست بدارند...
غمگین فردی است که هم بخود ظلم می کند هم به اطرافیان خود.
انسانها از آدمهای شاد لذت می برند و او را دوست دارند،
آشنا و غریبه برایش دعا می کنند و همیشه دلتنگش می شوند.....
انسان شاد، بدون هیچ زحمتی حتی نفس کشیدنش هم در مسیر ثواب است...
اگر فقط بتوانی همیشه با تمام وجود و از ته دل بخندی، زندگی ات مقدس خواهد شد.
خنده ای از ته دل و با تمام بدن، پدیده ای یگانه و بی همتاست.
پس وقتی می خندی بگذار تمام سلولهای بدنت به همراه تو بخندند.
بگذار خنده از فرق سر تا نوک پایت گسترش یابد و به ژرف ترین و درونی ترین نقاط وجودت برسد.
آنگاه حیران خواهی شد که به این سادگی و فقط توسط خندیدن،
راحت تر از هر عبادتی تا این حد به خدا نزدیک شده ای.
پس شاد و خندان باش.
